به موجب قانون خواهان می تواند در دعاوی حقوقی قبل از تقدیم دادخواست یا ضمن دادخواست راجع به دعوا یا در جریان دادرسی تا وقتی که حکم قطعی صادر نشده از دادگاه درخواست تامین خواسته نماید و دادگاه مکلف به قبول آن است .
۱- درخواست تامین خواسته پیش از تقدیم دادخواست : خواهان می تواند قبل از تقدیم دادخواست اصلی از دادگاه صالح درخواست تامین خواسته نماید . در این مورد درخواست کننده تامین می بایست تا ۱۰ روز از تاریخ صدور قرار تامین نسبت به اصل دعوا دادخواست دهد ، در غیر اینصورت دادگاه به درخواست خوانده قرار تامین را لغو می کند .
۲- درخواست تامین خواسته همرا با دادخواست اصلی : خواهان میتواند همراه با تقدیم دادخواست اصلی و ضمن آن درخواست تامین خواسته را از دادگاه بخواهد .
۳ – درخواست تامین خواسته در جریان دادرسی : خواهان همچنین می تواند در جریان دادرسی و تا قبل از صدور رای از دادگاه درخواست تامین خواسته را بخواهد چه در این موارد پرونده در دادگاه بدوی باشد و چه در دادگاه تجدیدنظر و از این لحاظ محدودیتی ندارد .
به موجب قانون آیین دادرسی مدنی دادگاه در ۴ مورد مکلف به صدور قرار تامین خواسته است .
به موجب ماده ۱۰۸ قانون آیین دادرسی مدنی دادگاه در این ۳ مورد ( دعوا مستند به سند رسمی باشد – خواسته در معرض تضییع و تفریط باشد – در مواردی که به موجب قانون ، دادگاه مکلف به قبول درخواست تامین باشد ) مکلف است با درخواست خواهان نسبت به صدور قرار تامین (بدون اخذ تامین از خواهان ) اقدام کند .
همانطور که پیشتر ذکر شد دادگاه در ۳ مورد بدون اخذ خسارت احتمالی از خواهان اقدام به صدور قرار تامین خواسته می کند . اما چنانچه درخواست خواهان مبتنی بر هیچیک از موارد فوق نباشد صدور قرار تامین خواسته منوط به پرداخت خسارت احتمالی از سوی خواهان است . به موجب بند ج ماده ۱۰۸ قانون آیین دادرسی مدنی دادگاه مکلف است بنا به درخواست خواهان پس از واریز وجه نقد به صندوق دادگستری ، قرار تامین خواسته صادر نماید .
در این مورد چون درخواست تامین خواسته منطبق با هیچیک از ۳ مورد نیست دادگاه تکلیف دارد بعد از واریز وجه تعیین شده اقدام به صدور قرار تامین خواسته نماید . میزان وجه واریزی به صندوق دادگستری و مهلت واریز آن در قانون تعیین نشده است اما معمولا دادگاهها صدور قرار تامین خواسته را منوط به وایز مبلغی حدود ۲۰ درصد بهای خواسته تعیینی در دادخواست معین و به خواهان ابلاغ می نمایند ظرف ۱۰ روز اقدام به واریز وجه نقد تعیینی در صندوق دادگستر؛ی نمایند . چنانچه خواهان در مهلت تعیینی توسط دادگاه اقدام به واریز وجه تعیینی نکند ، دادگاه اقدام به صدور قرار رد درخواست تامین خواسته اقدام می کند .
قرار تامین خواسته به نفسه هیچ اثری ندارد و به صرف صدور قرار تامین خواسته هیچ مالی بازداشت نمی شود و هیچ حق تقدمی برای درخواست کننده به وجود نمی آید . بنابراین پس از صدور قرار تامین خواسته تا اجرای آن ( توقیف اموال ) خوانده می تواند نسبت به نقل و انتقال اموال خویش اقدام کند که ممکن است در اثر این نقل و انتقالات ، مالی جهت تامین خواسته باقی نماند . بنابراین متقاضی تامین خواسته می بایست بعد از صدور قرار تامین خواسته نسبت به اجرای آن و توقیف اموال خوانده اقدام کند .
خواهان اگر چه حق دارد از دادگاه درخواست تامین خواسته نماید و نسبت به توقیف اموال طرف مقابل اقدام کند اما نباید فراموش کند چنانچه در دعوا محکوم به بی حقی شود یا دعوای او رد شود ، خوانده حق دارد ظرف ۲۰ روز از تاریخ ابلاغ حکم قطعی ، خساراتی را که از قرار تامین خواسته به او وارد شده است با تسلیم دلایل به دادگاه صادرکننده قرار ، مطالبه کند . در این خصوص دادگاه بدون رعایت تشریفات آیین دادرسی مدنی و پرداخت هزینه دادرسی به دعوای مطروحه رسیدگی می کند .مفاد تقاضا به طرف مقابل ابلاغ می شود تا ظرف ۱۰ روز از تاریخ ابلاغ با دلایل نسبت به آن پاسخ دهد . دادگاه در وقت فوق العاده به دلایل طرفین رسیدگی و رای صادر می کند . این رای قطعی است . چنانچه خوانده در مهلت مقرر مطالبه خسارت ننماید وجهی که بابت خسارت احتمالی سپرده شده به درخواست خواهان به او مسترد می شود
اگر دنبال بهترین وکیل دادگستری هستید همین حالا به سایت وکیل پروندی مراجعه کنید.
*
Be the first to comment.